Μούγιας Μιχάλης

Ψυχίατρος - Ψυχοθεραπευτής

Μούγιας Μιχάλης

Ψυχίατρος - Ψυχοθεραπευτής

Ασφάλεια και Άνοια

Η φροντίδα ενός ασθενή που πάσχει από τη νόσο Alzheimer είναι μία πολύ δύσκολη υπόθεση. Είναι ένα δύσκολο έργο που σίγουρα δοκιμάζει την υπομονή, τη γνώση, τη δημιουργικότητα και τις επιδεξιότητες του φροντιστή.

Σκοπός αυτού του βοηθήματος είναι να βοηθήσει τους φροντιστές στο σημαντικό έργο που καλούνται να φέρουν σε πέρας. Παρέχει δημιουργικές λύσεις έτσι ώστε να αυξάνεται η ασφάλεια και η ελευθερία του ασθενή στο σπίτι αλλά και να επιτυγχάνεται ο καθησυχασμός του φροντιστή.

Αυτό το βοήθημα απευθύνεται σε φροντιστές που παρέχουν φροντίδα σε ασθενείς που διαμένουν στον ίδιο χώρο με αυτούς. Ο στόχος του βοηθήματος είναι η βελτίωση της ασφάλειας των ασθενών αλλά και των φροντιστών τους, προσδιορίζοντας τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν μέσα στο σπίτι.

Προτείνει επίσης ορισμένες κατάλληλες λύσεις που συμβάλλουν στην αποφυγή ατυχημάτων.

Ξεκινάμε καταγράφοντας πώς πρέπει να είναι κατάλληλα διαμορφωμένα τα δωμάτια των ασθενών ώστε να διαμένουν με ασφάλεια στο χώρο τους. Στη συνέχεια προσπαθούμε να σας δώσουμε να καταλάβετε το πώς κάποιες συνέπειες των συμπτωμάτων της νόσου μπορεί να αποδειχθούν επικίνδυνες και αποτρεπτικές για την ασφάλεια των ασθενών αλλά και όλης της οικογένειας.

Κάποιες συγκεκριμένες συμβουλές ασφάλειας είναι χρήσιμες, ειδικά όταν εκδηλώνεται επικίνδυνη συμπεριφορά του ασθενή, όσο εξελίσσεται η νόσος.

Επίσης αναφέρονται και συμβουλές που αφορούν την αντιμετώπιση επικίνδυνων φυσικών καιρικών φαινομένων.

ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Όπως έχουμε αναφέρει τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο του Alzheimer στο τελικό στάδιο της νόσου δεν θα μπορούν να φροντίζουν μόνα τον εαυτό τους. Θα εξαρτώνται πλήρως από το φροντιστή τους. Πρέπει πάντως να αναφέρουμε ότι –πέρα από ορισμένα κοινά στους περισσότερους συμπτώματα-, ο κάθε ασθενής διέρχεται τη νόσο με το δικό του, μοναδικό «τρόπο».

Έχοντας το ρόλο του φροντιστή αντιμετωπίζετε τις μεταβολές στη συμπεριφορά του αλλά και στη λειτουργικότητά του.

Οι παρακάτω κατευθυντήριες γραμμές ίσως σας φανούν χρήσιμες:

  1. Σκεφτείτε την Πρόληψη

Είναι πολύ δύσκολο να προβλέψουμε την ακριβή επίδραση που η νόσος έχει πάνω στον ασθενή και με τους τρόπους συμπεριφοράς με τους οποίους εκείνος θα αντιδράσει. Ακόμη κι αν μετά τη διάγνωση της ασθένειας, τα περισσότερα συμπτώματα δεν είναι ήδη εμφανή , αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει κανείς να ανησυχήσει ή να προνοήσει.

Ακόμα και σε ασθενείς που είναι συνεχής και αδιάκοπη η παρουσία και η φροντίδα που τους παρέχουμε, προκύπτουν ατυχήματα.

Ελέγχοντας τον περιβάλλοντα χώρο και το σπίτι όπου βρίσκεται ο ασθενής ίσως συμβάλλουμε στο να μειώσουμε την πιθανότητα ατυχημάτων.

  1. Προσαρμόστε το περιβάλλον

Είναι πιο εφικτό και αποδοτικό να αλλάξουμε το περιβάλλον παρά να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τις συμπεριφορές του ασθενούς.

Μπορείτε να αλλάξετε το περιβάλλον μειώνοντας τις εντάσεις και τους κινδύνους που συνοδεύουν την ασθένεια αλλά διατηρώντας τις λειτουργικές ικανότητες του ασθενούς.

Κάποιες συμπεριφορές μπορούν να ελεγχθούν με τη χορήγηση φαρμάκων ενώ άλλες δεν ελέγχονται.

  1. Μειώστε τον κίνδυνο

Μειώνοντας τον κίνδυνο, αυξάνετε την ανεξαρτησία του ασθενή. Ένα ασφαλές περιβάλλον γίνεται πιο φιλικό στον ασθενή, μπορεί να βασίζεται σε αυτό και υπάρχουν λιγότεροι περιορισμοί προσφέροντάς του ασφάλεια και δυνατότητα κίνησης.

ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΝΟΣΟ ALZHEIMER ΧΩΡΙΣ ΕΠΟΠΤΕΙΑ;

Όλα όσα αναφέρονται παρακάτω χρειάζονται προσεκτική αξιολόγηση και προσφέρουν αρκετές ενδείξεις και εναλλακτικές λύσεις από τις οποίες εσείς καλείστε να αποφασίσετε ποιες θα εφαρμόσετε και ποιες θα απορρίψετε.

Εκδηλώνει ένα από τα παρακάτω ο ασθενής με νόσο Alzheimer;

  • Εκδηλώνει σημάδια σύγχυσης ή γίνεται απρόβλεπτος/η κάτω από καταστάσεις πιεστικές;

  • Αναγνωρίζει επικίνδυνα γεγονότα, όπως φωτιά, σεισμό, κ. α.;

  • Γνωρίζει να χειριστεί το τηλέφωνο σε έκτακτες περιπτώσεις;

  • Συναινεί να παραμένει στο χώρο του σπιτιού;

  • Περιπλανιέται η αποπροσανατολίζεται;

  • Έχει ενδείξεις εκνευρισμού, κατάθλιψης ή απομόνωσης; Αν ναι, πότε και πόσο συχνά;

  • Προσπαθεί να απασχοληθεί με τα παλιά αγαπημένα του χόμπι ή ενδιαφέροντα χωρίς επίβλεψη; (όπως μαγείρεμα, μαστορέματα, να παίξει τάβλι, να διαβάσει κ. α.);

Ίσως είναι καλύτερα, έχοντας υπόψη τα προαναφερόμενα να απευθυνθείτε για καλύτερη πληροφόρηση και περισσότερες συμβουλές σε εξειδικευμένα κέντρα. Όσο εξελίσσεται η ασθένεια, αυτές οι απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις θα χρειάζονται επαναξιολόγηση.

Copyright © 2018-22 Ψυχίατρος Μιχάλης Μούγιας. Powered by MarcelloNet